Neçok üzücü haberi arkaarkaya aldım, aldık bu son haftalarda. Tam da soğukların bastırdığı sonbaharın son günlerinde kışlıkları çıkarmak için verdiğim ugraşla gelen yorgunluklar da cabası oldu bana.
Ateş düştüğü yeri yakmıyor bugünlerde. Şehitlerimizin acısına yanarken, Van depremi başka kederlere garketti hepimizi. Verilmek istenen bir ders, anlaşılmayı gerektiren bir hakikat var ama belki algılar çoğumuzda bu hakikati idrake hazır degil. Üzüntüsü yaşanıyor olayların, inançların, yaşantıların, yakınlıkların şekline ve derecesine göre.
Dört büyük hastalıktan biri olarak geçiyor 'yeis'. Ümitsizlik yeis, Allah'tan ümidini kesmek. Ne açık söylüyor Zümer 53'de Yüce Yaratan "Ey nefislerine zulmeden kullarım, Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Çünkü Allah bütün günahları affeder, O Gafur'dur, Rahim'dir".
Kimbilir dua vaktinin geldiginin habercisi bu üzüntüler, hepimizi ortak bir yakarışa davet ediyor. Bugünler elimizden ne gelirse ve ehemmiyetimizi arttıran dualarımızla birbirimize destek olmanın vaktidir.
Huzur ve duayla...
No comments:
Post a Comment