Karaköy'de gördügüm çocugun bende bıraktıgı etkideyim hala. Daha önceden okudugum hikayeyi yeniden hatırlattı bana. İstedim ki birlikte biraz daha neler yapılabilecegini, sorumluluklarımızı düşünelim. Belki onlara direkt ulaşamasak ta kendi hayatımızda düzeltecegimiz durumlarla da sorumluluklarımızı yerine getirebiliriz. Aslında pekçogumuzun daha önceden bir şekilde okudugu yada dinledigi o hikaye...
SENİ YARATTIM
Bir gün, çelimsiz, küçük bir kız çocugu sokagın köşesine oturmuş yiyecek, para ya da alabilecegi herhangi bir şey için dileniyordu. Üzerinde yırtık, pırtık giysiler vardı; yüzü gözü kir içinde, perişan bir hali vardı.
Kız dilenirken, sokaktan genç, canlı ve iyi görünümlü bir adam geçti. Kızı farketmişti ama belli etmemek için dönüp ikinci kez bakmadı. Büyük ve lüks evine, mutlu ve rahat ailesinin yanına geldiginde, çok güzel hazırlanmış aksam sofrası onu bekliyordu.
Fakat az sonra düşünceleri tekrar o fakir kıza takılıverdi. Duyguları birşeylere itiraz ediyordu.
Sonra kolay yolu tercih etti ve itirazlarını Allah'a yöneltti:
"Böyle birşeyin olmasına nasıl müsaade ediyorsun? Neden o küçük kıza yardım için birşeyler yapmıyorsun Allah'ım?" diye yakındı içinden.
Sonra ruhunun derinliklerinden gelen bir cevap işitti:
"Yaptım. Seni yarattım!"
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete